سیمرغ زمانی به پرواز در میآید که پرهای او (ایرانیان) در کنار هم قرار بگیرند.
دکتر حمید تفضلی
۷ آبان ۱۳۹۵ ـ چرا پاسارگاد؟
- توضیحات
- زیر مجموعه: نویسندگان
- دسته: دکتر حمید تفضلی
- تاریخ ایجاد در یکشنبه, 10 بهمن 1395 18:05
- نوشته شده توسط دکتر حمید تفضلی
این نوشتار به بررسی دو انگاره پرداخت: یکی بینش به پاسارگاد به‌عنوان نماد گویای بنیان‌گذاری و آغاز تاریخ ایران و دیگر، نگاهی به جشن‌های دو هزار و پانصدساله به‌عنوان یادنگاری از آن تمدن در روایتی از پیوستگی هویتی. همچنین در این نوشته از دو گام در پیوند گذشته و حال درروند فرهنگ ایران سخن رفت، که یکی در زنده کردن نام ایران و فراگیری آن در تأکید بر تنوع قومی و فرهنگی در نیمه اوّل قرن بیستم و دیگری در برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله در نیمه دوم همان قرن معرفی شد. مهم‌ترین دست آورد علم ایران‌شناسی در نشان دادن تنوع قومی و در اثبات تنیدگی فرهنگ اقوام ایرانی به گونه ملّی است. روشن کردن نام ایران استوار بر داده‌های علمی و نه بر اساس نگاه دیگر فرهنگ‌ها به ایران، بر این واقعیت تاریخی تأکید می‌نهد که محدود کردن ایران تنها به یک قوم حاصل شعار است و نه علم. من در پاسارگاد یادگاره آنچه را می‌بینم که هر انسانی که به هرگونه ای خود را ایرانی می‌شناسد، رؤیای سخن خود قرار می‌دهد. پاسارگاد نمادی است که مرزهای محدودکننده قومی، دینی و زبانی را درمی نورد و ایران را از آن تمام ایرانیان می‌داند. گردهم‌آیی در کنار پاسارگاد زنده کننده روایتی است از توانایی تاریخی ایران در استقرار و حفاظت از تنوع فرهنگی وزنده گر پیوند هویتی ایرانیان. اجتماع در پاسارگاد، امروز پس از چهل سال حکومت دینی روایتی نو از حیات ایران، تنوع قومی و هویت ملّی ارائه می‌دهد. اگر در پی حفظ ایران و تمدن آن هستیم، باید علم را بر شعار ترجیح دهیم، چون توانایی فرهنگی ایران بیش از آن است که نیاز به شعار داشته باشد.
پاسارگاد یادگاره ویژۀ پایداری و پاسداشت فرهنگ و تمدن ایران است که هر ملّت، قوم و یا کشوری به‌گونه‌ای از آن بهره برده است و امروز هنوز برجای‌مانده است. زنده کردن ایران در دهه سی میلادی، پیوند تاریخ و تمدن گذشته و حال در جشن‌های دو‌هزار‌و پانصدساله در پاسارگاد و شهیاد در حکم یادگاره مدرن آن، نشان از دو دگرگونی ست که حاصل آن به ایران و ایرانی بازگشت. معنای آن دگرگونی را نمی‌توان در جای دیگری جست مگر در شایستگی، امّا نه برتریِ، اجتماعی که هر انسان و هر فرهنگ آرزوی دستیابی به آن را دارد. نشانی که جنبش هفتم آبان ۱۳۹۵ برجای گذاشت دگرگونی سوّمی ست که نمایشگر احساسی (sEmotion of Performance) در جهت پیوند فرهنگی و دستیابی به جایگاه شایسته، امّا نه برتر، در جهان امروز است.
هویّت ملّی در چالش جهان‌گرایی
- توضیحات
- زیر مجموعه: نویسندگان
- دسته: دکتر حمید تفضلی
- تاریخ ایجاد در جمعه, 10 دی 1395 07:59
- نوشته شده توسط دکتر حمید تفضلی
تنظیم سیاست هویتی در یک جامعه هم باید هویّت فرهنگی را شامل شود و هم تنوع فرهنگی را. تناسب و توازن این دو در بافتار عمل یک جامعه فقط بر اساس اصل آزادی در مکتب لیبرال امکان‌پذیر خواهد بود و نه در راستای شعارهایی که تنها دربرگیرنده نژاد، گروه، قبیله یا قومی ویژه است. چنین تناسب و توازنی، ملّی گرایی و تنوع فرهنگی را نه‌تنها در حکم دو بُعد مخالف قرار نمی‌دهد، بلکه هر دو را مکمل یکدیگر می‌داند. هویّت و فرهنگ با تولد انسان زاده نمی‌شوند، بلکه حاصل شکل‌پذیری درروند اندرکنشی (Interaction) فرد و جامعه است. چنین حاصلی راهگشای گفتمان روشنگری و لیبرال مبتنی بر اصول آزادی فردی و اجتماعی یادشده در حقوق جهانی بشر است.
هویّت ایرانی در یگانگی ملّی
- توضیحات
- زیر مجموعه: نویسندگان
- دسته: دکتر حمید تفضلی
- تاریخ ایجاد در شنبه, 15 آبان 1395 18:06
- نوشته شده توسط حمید تفضلی
هویّت فرهنگی و یگانگی ملّی ایران نخست بر تاریخی مشترک استوار است که باوجود بروز سه بحران هویّتی جدی در دوره هخامنشی، ساسانی و اسلامی قادر به تکامل یافتن بوده است. مهم‌ترین علت این توانایی در حفظ، برگردان و ترجمه یاد نگارها از یکسو و در انتقال و ساختن تاریخ در حماسه و ادبیات فارسی از سوی دیگر است. هر دو، نمادی سمبلیک و یگانه کننده دارند. آنچه در زمان ما هنوز زنده است، زبان فارسی است. چنین تداوم هویّتی هنگامی درخطر خواهد افتاد و یا کاملاً از میان خواهد رفت که ارتباط هویّت فرهنگی در زمان حال با هویّت فرهنگی تاریخی از بین برود و این تداوم گسسته شود. فرهنگ ایرانی شاهد چنین بحرانی بوده است که خود را در تاجیکستان، ارمنستان و آذربایجان جداشده از ایران و تحت لوای حکومت‌هایی که در شکل‌گیری هویّت تاریخی آن سرزمین‌ها نقشی نداشته‌اند، نشان می‌دهد. باوجود چنین مثال‌های بارزی در تاریخ خاورمیانه، جدا شدن جغرافیایی با آرزوی استقلال قومی، فقط شعاری است با رویایی ترسیم‌شده، امّا حقیقتی تلخ و نابودکننده. هویّت تاریخی با جدایی جغرافیایی از بین نمی‌رود، بلکه این اقوام جداشده هستند که درگذر تاریخ در سردرگمی هویّتی و فرهنگی افتاده‌اند. تاجیکستان که حدود یک قرن زیرمجموعه‌ای از فرهنگ روسی و کمونیستی را تشکیل داد، امروز در پی دوباره زنده کردن آن هویّتی است که او را به تاریخ خود پیوند می‌دهد. زبان فارسی و هنر ایرانی در تاجیکستان امروز جایگاه ویژه خود را به دست آورده است.
۷ آبان ۱۳۹۵ ـ تکانه‌ای از کنشی اجتماعی
- توضیحات
- زیر مجموعه: نویسندگان
- دسته: دکتر حمید تفضلی
- تاریخ ایجاد در شنبه, 13 آذر 1395 10:02
- نوشته شده توسط دکتر حمید تفضلی
جنبش هفتم آبان می‌تواند از ارزشی پیونددهنده برخوردار شود. واقعیت نخست، اجتماع مردم ورای هرگونه فرض جانبی و به‌دوراز اگر ها، شایدها و احتمالات شعاری دیگر است. واقعیت دوم محل اجتماع در پاسارگاد، در کنار آرامگاه کوروش بزرگ است. این مکان در تاریخ ایران به معنای لحظه بنیان‌گذاری ست (Moment of Foundation). واقعیت سوم بی‌سابقه بودن چنین اجتماعی از زمان «جشن‌های دوهزاروپانصدمین سال بنیان‌گذاری شاهنشاهی ایران به دست کوروش بزرگ» در مهرماه ۱۳۵۰ به این‌سوست. پرسش این است که چگونه می‌توان با در نظر گرفتن این سه واقعیت از اجتماع مردم در پاسارگاد در حکم یک کنش اجتماعی باارزش ملّی یادکرد. لحظه بنیان‌گذاری در تاریخ کشورها از اهمیت به سزایی برخوردار است، چون چنین لحظه‌ای رخ نخواهد داد مگر بر اساس کمترین ارزش‌های مشترک (Similarities) و چیرگی پیونددهنده این ارزش‌ها بر تفاوت‌ها (Differences). برای تحقق یافتن چنین ارزش‌هایی در بعد ملّی، وجود سه عنصر لازم است: سرزمین (Territory)، تاریخ و زبان مشترک. بر وجود این سه عنصر، شکل‌گیری ملّت استوار است؛ از همین آغاز، هویت ملّی درروند شکل‌گیری تنیده می‌شود و یک جامعه ملّی، در هر مرحله شکل‌گیری خود، کنش رفتار اجتماعی و نسبت سنجش عمل فردی را بر آن سه بنیان می‌نهد. جشن‌هایی که در کشورهای گوناگون در روزهای استقرار و یا استقلال آن‌ها برگزار می‌شود و همچنین مکان‌هایی که در کشورهای مختلف معنای تاریخی و ملّی دارند، نمادی گویا در اهمیت سنجش متقابل فرد، تاریخ و اجتماع بر اساس شکل‌گیری هویتی ست که چون دربرگیرنده جامعه ساکن در آن مرزوبوم است، ملّی ست. یادآوری و ارج نهادنِ لحظه بنیان‌گذاری به معنی بازگویی و تکرار تعهّد بر ارزش‌های مشترک ورای هرگونه تفاوت قومی، دینی و سیاسی است. در تاریخ ایران، پاسارگاد و کوروش کبیر نماد لحظه بنیان‌گذاری است و چه بپسندیم، چه نپسندیم، یا چه بخواهیم، چه نخواهیم، حقیقت تاریخی ایران است. تنفّرها و تضادها کمرنگ‌تر و بی‌معنی خواهند شد، اگر در پرداختن به تاریخ ایران، هدفمندی منطقی و ارزشی را ملاک کنش اجتماعی قرار دهیم. زنده کردن لحظه بنیان‌گذاری با یاری جستن از حقیقت تاریخی، با بروز بحران هویتی شدّت می‌یابد. از چنین بحرانی نمی‌توان سربلند بیرون آمد، مگر با قبول بی‌غرض تاریخ و همه آنچه ما را پیوند می‌دهد، تأثیر نهادن بر روند اجتماعی و فرهنگی و توافق در اشتراک‌ها. اجتماع هفتم آبان به معنی پررنگ کردن ارزش‌های مشترک جهت تأکید بر هویت ایرانی است.
کنفرانس گفتمان ایران در ادبیات آلمان
- توضیحات
- زیر مجموعه: نویسندگان
- دسته: دکتر حمید تفضلی
- تاریخ ایجاد در چهارشنبه, 28 خرداد 1393 07:40
- نوشته شده توسط حمید تفضلی
در زمستان سال ۲۰۱۲ بخش آلمانی دانشگاه استراسبورگ از حمید تفضلی دعوت کرد تا در مورد ایران در گفتمان ادبی در فرانسه و آلمان سخنرانی داشته باشد. بدین ترتیب با سخنرانی وی در این دانشگاه، قدم ابتدایی برای بررسی مسائل ایران در چارچوب ادبیات اروپا در فرانسه برداشته و پس از دو سال کنفرانسی در همین رابطه برگزار و به مسئله ایران در گفتار، نوشتار و فیلم پرداخته شد.
مقالات دیگر...
برگه درخواست عضویت
ایمیل دبیرخانه حزب
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
با ما همراه باشید
کتاب‌های علی‌اصغر حقدار
حزب مشروطه ایران
(لیبرال دموکرات)
The Constitutionalist Party of Iran (Liberal Democrat)